Me And You And Everyone We Know

ดูหนังตามหลังเขา

Me And You And Everyone We Know :โลกของเรา เหงาเพราะเธอ

 

มังกรเฒ่าเทพอักษรแห่งโลกยุทธจักรนวนิยายกำลังภายใน โก้วเล้ง เคยเขียนบรรยายความรู้สึกของ ตัวละคร ที่ชื่อ ปึงอุ้ย (ปึงน้อยที่น่าตาย) ในผลงาน ไต้ตี่ปวยเอ็ง (เหยี่ยวนรกทะเลทราย )  ที่ถูกความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงากัดกร่อนทุกลมหายใจ  ไว้ดังนี้ คนพเนจรทุกผู้คนมีข้อละม้ายเหมือนกันประการหนึ่ง หากเสาะพบบุคคลที่ทำให้ตนไม่โดดเดี่ยวอ้างว้างอีก  จะคล้ายคนตกน้ำยึดเหนี่ยวท่อนไม้ท่อนหนึ่ง  แม้ตายก็ไม่ยอมปล่อยมือ  สำหรับท่อนไม้นั้น  สามารถบรรทุกมันถึงฝั่งได้หรือไม่  มันไม่นำพาปรารมณ์  เนื่องเพราะในใจ มันบังเกิดความรู้สึกปลอดภัย  นั่นนับว่าเพียงพอแล้ว  ความรู้สึกของปึงน้อยที่น่าตายนี้ช่างละม้ายกับ คริสติน ศิลปินสาวผู้เปล่าเปลี่ยว  แอบซ่อนความหวานอมเปรี้ยวไว้  ผู้วาดหวังว่าจะมีใครสักคนเดินเข้ามาเติมเต็มความเปลี่ยวเหงาให้หายไป ในหนังรักแสนเหงาสุดจี๊ด  เรื่อง Me And You And Everyone We Know  หนังเรื่องนี้ถูกกล่าวถึงเป็นอย่างมาก  แถมยังคว้ารางวัลสำคัญๆจากการถูกเสนอชื่อเข้าชิงในเทศกาลหนังหลายรายการ  แม้ไม่ใช่การประกวดในเทศกาลใหญ่ๆ  (มันสำคัญแค่ไหนกันเชียว  เมื่อเทศกาลใหญ่ๆคือเรื่องของการตลาด) แต่มันก็ชนะใจคนดูอย่างท่วมท้น  หน้าหนังอาจดูเป็นหนังอินดี้  ปีนบันได ต่อไม่ไผ่ขึ้นไปดู  แต่เอาเข้าจริงมันเป็นหนังรักโรแมนติกธรรมดาเรื่องหนึ่ง ที่สนุก  ขำ  เหงา  ที่สำคัญดูเข้าใจง่าย  นักวิจารณ์จากนิตยสารภาพยนตร์พูดถึงมันว่า นี่เป็นตัวอย่างของหนังอินดี้แห่งอนาคต  เต็มไปด้วยมุมมองใหม่ๆ  และปริศนาของ ความสัมพันธ์ของมนุษย์ ที่มีวิวัฒนาการไม่ต่างจากเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยขึ้นเรื่อยๆ  นี่คือรูปแบบใหม่ของหนังที่ผู้คนกำลังมองหา  พูดถึงปัญหาสังคมแต่ไม่หดหู่  พูดถึงศีลธรรมแต่ไม่ตัดสิน มีความเป็นอาร์ตโดยไม่ต้องใช้บันได  นอกจากตัวหนังที่ทำออกมาดีจนคนพูดถึงแล้ว  อีกส่วนที่ถูกพูดถึงจนเป็นเสียงชื่นชมคือ ตัวผู้กำกับหญิง มิแรนด้า  จูไล  นี่เป็นหนังเรื่องแรกที่เธอกำกับ  และกำกับได้ดีอย่างโดดเด้งมากๆ  แค่ฉาก ปลาทองบนหลังคารถ   ฉากนี้ต้องบอกว่า  จังหวะการตัดต่อ  การแสดง  หรืออารมณ์ขำ  เธอทำออกมาได้ดีชนิด  ผู้กำกับเก๋าๆบางคนทำได้ไม่เท่านี้  นอกจากกำกับเธอยังควบตำแหน่งเขียนบท  และร่วมแสดง !  ใครที่คิดว่าบทของเธอต้องโดดเด่นกว่าคนอื่น ขอให้หาหนังเรื่องนี้มาดู  แล้วจะรู้ว่า บทที่เธอเขียน  ทำให้เธอเป็นอย่างนั้นไหม  แต่แน่ๆเธอมอบการแสดงที่ทำให้คนดูสัมผัสได้ถึง ความรู้สึกแบบเดียวกับที่มังกรเฒ่าเขียนบรรยายไว้  ใครไม่เคยอยู่อย่างโดดเดี่ยวเป็นเวลานานๆ  ไม่มีทางรู้หรอกว่า  แต่ละคืนมันยาวนานแค่ไหน  แต่ละวันมันเชื่องช้า  แถมยังน่าเบื่ออย่างไร  ตอนที่ดูหนังเรื่องนี้มีฉากเล็กๆ   ที่นำเสนอแบบเรียบง่าย  ทว่า กระแทกโดนใจอย่างจัง  เป็นฉากที่คริสตินพาคนแก่ไปเลือกซื้อรองเท้า  (อาชีพหลักของคริสตินคือเป็นคนขับแท็กซี่สำหรับคนแก่) แล้วเจอกับ ริชาร์ด พนักงานขายรองเท้าในห้างสรรพสินค้าที่เพิ่งหย่ากับภรรยา  และต้องรับผิดชอบเลี้ยงลูก 2 คน  ริชาร์ดถามคริสตินว่า

ริชาร์ด : คุณไม่คิดจะเปลี่ยนรองเท้าใหม่บ้างหรือ

คริสติน : ไม่หละ  ที่ใช้อยู่ตอนนี้ก็เหมาะดีแล้ว  แม้มันจะชอบกัดก็ตาม  เพราะฉันเป็นคนข้อเท้าต่ำกว่าปกติ

ริชาร์ด : คุณไม่ต้องทนก็ได้นะ  คนมักชอบทนกับเรื่องเล็กๆ  ที่ไม่น่าต้องทน

คนเราเป็นแบบนี้จริงๆ  เรื่องบางเรื่องรู้ว่าต้องแก้ไขหรือจัดการอย่างไร  แต่กลับปล่อยให้ตัวเองต้องทนกับเรื่องที่เจ็บปวดแบบนั้น  ไม่น่าแปลกใจว่าทำไม หนังเรื่องนี้ถึงโดนใจคนดู  เพราะมันมีฉากน้อยแต่ได้มาก จี๊ด โดนใจ สอดแทรกอยู่ตลอดเวลา  นอกจากความสัมพันธ์ของคริสตินกับริชาร์ด  หนังยังพูดถึงเรื่องราวผู้คนที่อยู่รอบตัวเธอได้อย่างน่ารัก  น่าชัง  และคมคาย  ลึกไปกว่านั้นเธอทำให้ ความรู้สึกสับสน  เปลี่ยวเหงาต้องการใครสักคน  ของตัวละคร เข้าถึงคนดูได้อย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น  และกระแทกใจอีกครั้งเมื่อกลับมาทบทวนหลังดูหนังจบ   ฉากจบที่แสนธรรมดา  ทว่ากลับทำให้รู้ว่า  ณ  วินาทีที่ความโดดเดี่ยวเปลี่ยวถูกทำให้หายไปโดย ใครคนหนึ่ง นั้น มัน สุขและอิ่มอุ่น ขนาดไหน   แม้ว่า วันข้างหน้า อาจเป็นเฉกเช่นเดียวกับที่มังกรเฒ่าเขียนบรรยายต่อว่า แต่ท่อนไม้ที่ท่านเกาะไว้  บางครั้งมิเพียงไม่อาจบรรทุกท่านถึงฝั่ง  กลับจะทำให้ท่านจมเร็วยิ่งกว่า   แต่ไยต้องนำมาปรารมณ์    เป็นการดูหนังตามหลังเขาในเดือนเพศหญิงของแม่(สิงหาคม) ที่ช่างสุขใจ  แสนอิ่มอุ่นเหลือเกิน 

...........................................................................................................................................................................................

Me And You And Everyone We Know: มิแรนด้า  จูไล ,จอห์น  ฮอร์ค : แสดง  /   มิแรนด้า  จูไล : กำกับ - เขียนบท